Denk je het geluid van honderden schapenbellen in. De schapen in het noorden van Gran Canaria zijn de laatste schapen op de Canarische eilanden die nog worden verweid. Het geluid van de bellen die hun tocht over berghellingen, paden, weiden en zelfs geplaveide wegen verraadt, is uniek. Voor de tocht worden de schapen van grote bellen voorzien om ze niet kwijt te raken. Als ze eenmaal op de bestemming zijn aangekomen krijgen ze een kleinere bel om.
De schapen van Gáldar vertrekken in het begin van de zomer naar plaatsen als Fagajesto, Caideros of Lomo del Palo. Hier vind je de hoger gelegen weiden in de bergen, op de west- of zuidhellingen. Tegen de herfst keren ze weer terug naar hun groene weiden in het noorden, waar hun eigen velden dan worden verjongd door de herfstregens, die het gras dat ze zo graag eten snel laten groeien.
Aan het begin van de zomer lopen de schapen, fris geschoren, in de richting van de bergen en in de herfst keren ze terug met hun karakteristieke dikke vacht om op de groene weiden thuis de winter door te brengen.
Tijdens de overgang van de herfst naar de winter worden op Gran Canaria de lammetjes geboren. De ooilammeren worden de volgende generatie schapen die zorgen voor de melk waarmee de heerlijke schapenkazen worden gemaakt. Deze regio van herders en landbouwers leeft tegenwoordig vooral van het toerisme, maar de landbouw en veeteelt voedt hier zowel het lichaam als de geest met zijn traditionele en duurzame producten.
Naast de jaarlijkse trek van de schapen heeft elke herder ook zijn dagelijkse werk: het melken en verzorgen van alle dieren in de kudde. Dankzij de boeren die deze traditie hoog houden kan iedereen genieten van ambachtelijk gemaakt kazen - met dierlijk of plantaardig stremsel. Het plantaardige stremsel bestaat uit de bloem van de wilde kardoen, waardoor de 'Queso de Flor' van geiten- of schapenmelk (of een combinatie daarvan) ook nog eens volledig vegetarisch is.
Deze tradities vind je terug in de feesten op dit deel van het eiland, zoals het wolfeest (Fiesta de la Lana) of de kaasmarkt (Feria del Queso). De landbouwproducten worden ook niet vergeten en er is dus ook een echt uienfeest (Fiesta de la Cebolla) in Galdár. De Gran Canariërs noemen de inwoners van Galdár dan ook wel liefkozend en een beetje spottend 'cebolleros', wat zoveel betekent als 'uienboeren'.
En als we het dan toch over uien hebben - op de Canarische Eilanden groeien diverse soorten van deze zeer gezonde groente. Uiteraard is er ook een speciale 'ui van Galdár' (cebolla de Galdár). De witte uien worden gebruikt in stoofpotten en sauzen en de rode uien in salades.
Galdár heeft veel zon en veel wind - en beide zijn belangrijk om de uien goed te doen groeien. “Door de wind kan de stengel niet al te hoog groeien en krijgt de bol van de ui meer kracht,” weten de plaatselijke boeren. De bol wordt ook nauwelijks onder de grond geplant, zodat deze duidelijk zichtbaar is bij de groei. Als de wind flink over de uienvelden blaast zie je de stengels als verwarde haren op de uienkopjes bewegen.
