Agaete

Vroeger liepen de visverkopers van Agaete van dorp tot dorp in het noorden van het eiland met een mand vis op hun hoofd. Je kon ze al van veraf horen: “Sardines! Verse sardines! De heerlijkste sardientjes!” Deze moeilijke tijden waarin de mensen een hard leven hadden liggen inmiddels achter ons, hoewel de opa's en oma's hun kleinkinderen hierover graag vertellen. Vissers zijn er nog wel, echte zeebonken die in de nachten zonder maan op sardine gaan vissen.

Dat betekent dat je in de haven om 3 uur 's nachts de motoren van de kleine visboten hoort starten. De scheepjes tuffen dan langzaam langs de donkere kust, waar de verlichting op het land voor oriëntatie zorgt, op weg naar het gebied tussen La Aldea en Sardina, aan de westkust van het eiland Gran Canaria.

Ze slepen een bijbootje waarmee ze hun net rond een school sardines kunnen trekken. Als ze sardines vinden, worden de vissen met schijnwerpers aangetrokken. Als de sardines naar het licht zwemmen, gaat het water borrelen. De vissers wachten soms lang, maar als ze de makreel zien, die het eerst omhoog zwemt, weten ze dat het zover is. Nadat de netten rondom de school vis is getrokken, worden deze met de hand opgehaald.

Tegen de dageraad keren ze in de haven van las Nieves terug, waar de verse vis meteen verder wordt vervoerd naar de klanten - verser kan bijna niet!

Tevreden na de gedane arbeid en een nacht zonder slaap, kun je de vissers 's ochtends vroeg aan hun kopje sterke koffie zien zitten. En in Agaete hebben ze geweldige koffie. De koffie wordt geteeld in een vallei vlakbij het dorp en met dezelfde naam als het dorp zelf - de vallei van Agaete.

Dit is de enige koffie die in een Europees land wordt verbouwd, een traditie die uit de negentiende eeuw stamt. De koffievariëteit die wordt verbouwd heet 'typica' en is een ondersoort van de bekende arabica-koffieboon.

De opbrengst van deze koffiestruik was altijd laag, omdat deze traditioneel niet als voornaamste gewas, maar alleen aan de randen van velden werd geplant. Tegenwoordig staat de koffie juist centraal op een groot deel van de landerijen, hoewel er ook nog steeds veel fruit wordt geteeld. Zo kun je bij de koffie ook genieten van een heerlijke fruitsalade met papaja en sinaasappel.

In het midden van de twintigste eeuw werden er vooral bananen geteeld in de vallei en fungeerden de koffiestruiken als windbrekers die de bananen beschermden. De oude boeren uit de streek herinneren zich nog dat de vallei vanaf Los Berrazales tot Puerto de Las Nieves vol met koffiestruiken stond. De koffieteelt strekte zich uit tot Casa Rosada - tegenwoordig een prachtig klein hotel tussen de landerijen. Vanaf het hotel tot aan het strand werd geen koffie geteeld, omdat de zilte lucht de koffie geen goed zou doen. Maar, zo herinnert een oude boer zich, “deze vallei stond verder zover het oog reikte vol met koffie.”