In Moya kan je niet spreken over glooiende heuvels of groene valleien, want het landschap is bijzonder bergachtig. Groen zijn de hellingen wel, met een rijke, groene natuur. Deze wordt afgewisseld met de bananenplantages en groentevelden waar aardappelen en maïs wordt geteeld.
Ook vind je hier eucalyptusbossen, door de boeren aangeplant die de snelgroeiende takken gebruikten om de trossen bananen aan de plant te ondersteunen. Tussen een gevarieerd aantal soorten bomen uit het oosten, inheemse en Atlantische soorten - en zelfs Australische soorten, voedt de bodem een rijke variatie aan paddenstoelen. Sommige zijn te eten, andere zijn vooral mooi om naar te kijken en allemaal zijn ze prachtig materiaal voor fotografen. De bergachtige omgeving nodigt uit tot wandelen.
We zijn in het noorden van het eiland waar de lokale bevolking altijd al een voorliefde had voor zoet gebak. De vrouwen bakten voor de hele buurt De eieren die voor het gebak nodig waren werden dan van de eigen kippen geleverd door de bewoners die het gebak hadden besteld, zeker als het om een grote hoeveelheid ging voor een verjaardag of een bruiloft.
Zo ontstond in Moya de specialisatie in banketgebak - geglazuurde cake en de heel zoete meringues. We mogen verklappen dat het recept is ontstaan door een ongelukje met de oven. Zo vertelt de lokale bekendheid Teodoro Perera deze overlevering:
“De geschiedenis die van moeder op dochter werd doorverteld is dat het gebak (bizcocho) van Moya meer dan 100 jaar geleden is bedacht door een vrouw die Cha Manuela heette. Deze vrouw van vijftig jaar leefde in armoede en begon haar eerste gebak te maken om dit te verkopen en zo wat geld te kunnen verdienen.”
De ingrediënten werden door de mensen die de bestelling deden meegebracht, zoals de suiker, het meel en de eieren. Cha Manuela maakte hiervan overheerlijke cakes en meringues, schuimpjes. Maar laten we Perera het verhaal verder vertellen: “in die tijd was de enige bakkerij in de verre omtrek die van Antonia (...). Daar vroeg Manuela of ze een hoekje van de warme bakoven mocht gebruiken voor haar taarten. Met een oude kom en een klopper ging ze aan het werk en niemand klopte de eieren als zij dat deed.”
Andere vrouwen van het dorp volgden haar voorbeeld en bereikten ook fantastische resultaten met de recepten van Cha Manuela en haar klopper. Zo komen we terecht bij een andere vrouw in het dorp, Cha Jacinta, die per ongeluk het recept ontdekte dat ook tegenwoordig nog wordt gebruikt voor het gebak van Moya. Deze vergissing is welbekend en Josefa Gonzalez, een van de banketbaksters die tegenwoordig het gebak van Moya maakt vertelt hierover: “Het verhaal wil dat Cha Jacinta het gebak te lang in de oven had laten staan - ze bedacht toen dat ze dat met wat glazuur kon bedekken zodat het er goed uitzag. Zo is de traditie van het geglazuurde gebak ontstaan.” Het resultaat is een cake die twee keer wordt gebakken. Eerst wordt de cake zelf gebakken, die luchtig uit de oven komt. Deze wordt dan met een penseel bestreken met een merengue. Dan gaat de cake nog eens in de oven en wordt deze droger en knapperiger. Op Gran Canaria dopen ze de cakejes graag in de koffie of chocolademelk - zeker de moeite waard om eens te proberen!
