Moya kent een groot aantal feesten, met als belangrijste dag de processie ter ere van San Antonio, die op de zaterdag voor of na 13 juni plaatsvindt.
Een ander drukbezocht feest is het feest ter ere van de beschermheilige van Moya, het Fiesta de la Virgen de Candelaria, op 2 februari.
In Fontanales vinden ook feesten plaats ter ere van San Bartolomé (de apostel Bartolomeüs), de beschermheilige van de landbouw. Fontanales viert dit feest al sinds de zeventiende eeuw en deelnemers aan processies op het hele eiland komen op 24 augustus samen in het dorp.
In oktober wordt het feest ter ere van de tweede beschermheilige van het dorp gevierd, San Judas Tadeo.
Na de verovering van Gran Canaria aan het einde van de vijftiende eeuw werd een belangrijke economische ontwikkeling op het eiland in gang gezet met het verbouwen van allerlei gewassen, waarbij vooral het suikerriet belangrijk was voor de export. Een gevolg van deze economische impuls was ook dat er nieuwe dorpen ontstonden, zoals Moya.
De eerste huizen, vooral van boeren, werden rondom het kleine kerkje ter ere van Nuestra Señora de Candelaria gebouwd.
In het midden van de zeventiende eeuw ontstond er een nieuwe opleving van de verbouw en export van suikerriet, en nam ook de bevolking in het dorp weer toe. In deze tijd zijn dan ook de andere dorpskernen ontstaan, zoals Fontanales, Barranco del Pinar, Trujillo, Los Dragos en El Laurel.
De goede kwaliteit van de gronden maakte een hoge productie mogelijk en leidde tot een economische opleving in de gemeente, waarbij de producten zowel op Gran Canaria als op Tenerife werden afgezet. Vanaf het noorden van het eiland is Tenerife snel per boot te bereiken. Zo werd Moya één van de snelst groeiende kernen in het noorden van het eiland, met een dynamische, op landbouw gebaseerde economie.
Moya had al in de achttiende eeuw een bevolking die vooral op het platteland om het dorp heen woonde, juist vanwege de landbouw en veehouderijen. In de negentiende eeuw breidde de bevolking zich uit tot het bos van Doramas, waardoor het bos plaatsmaakte voor landbouwgronden.
Moya ligt in het noorden van Gran Canaria en heeft een oppervlakte van 31,87 vierkante kilometer. Het centrum van het dorp ligt op 490 meter hoogte. In het binnenland reikt de gemeente tot in de bergen van los Moriscos, met een hoogte van 1771 meter, waar Moya grenst aan Gáldar, Valleseco, Artenara en Tejeda.
In het westen grenst Moya aan de gemeente Santa María de Guía, met een diep dal tussen de dorpen dat verschillende namen heeft. Het dal begint als 'Los Propios' en 'Barranco del Laurel' en gaat dan over in de 'Barranco de Moya'. In het oosten wordt Moya begrensd door een ander diep dal, de Barranco de Azuaje die van Valleseco via Firgas naar Arucas loopt. Moya ligt temidden van een aantal steile bergruggen en diepe dalen die naar de kust aflopen.
In de bergen van Moya liggen de laatste vulkaankraters van Gran Canaria: Montañón Negro en Caldera de Los Pinos. Beide vulkanen zijn iets meer dan 3000 jaar geleden uitgebarsten. De passaatwinden bepalen het klimaat van Moya: met een regelmatige regenval in de heuvels en bergen en droogte aan de kust.
Deze omstandigheden maken dat Moya veel groenblijvende landschappen heeft, zoals het laurierbos van Doramas, met inheemse stinklaurieren. In de bergen zijn uitgestrekte pijnboombossen te vinden. In Moya worden in de lager gelegen gebieden waar de irrigatiekanalen liggen gewassen verbouwd die veel water en verzorging nodig hebben, zoals bananen. Op de hellingen worden sterke gewassen geteeld.
Moya is één van de plaatsen op Gran Canaria waar de landbouw en veeteelt al een lange traditie kent.
Aan de kust in Cabo Verde en los Dragos wordt ongeveer 60 hectare land intensief gebruikt voor de bananenteelt, bestemd voor de export.
Verder landinwaarts domineren de moestuinen voor eigen gebruik en intensieve tuinbouw voor verkoop op het eiland zelf. Er wordt 79 hectare gebruikt voor de aardappelteelt. Daarnaast worden erl allerlei groenten verbouwd, zoals bonen, wortelen, courgette, sla en mais. Fruitbomen nemen 90 hectare in. Het gaat dan vooral om sinaasappel- en citroenbomen. In de hoger gelegen gebieden (San Fernando en Fontanales) worden gewassen geteeld die tegen de droogte kunnen, zoals bepaalde aardappelrassen en granen.
Ook in de hoger gelegen gebieden liggen de veeboerderijen, waar vooral runderen en geiten worden gehouden.
De agrarische activiteiten hebben weliswaar aan betekenis verloren en veel landbouwgrond wordt niet meer gebruikt, maar toch blijft dit de belangrijkste economische motor van Moya.
De kaasmakerijen in deze regio zijn in opkomst en er zijn inmiddels al 24 kleine ambachtelijke kaasmakerijen waar een groot aantal verschillende kazen worden geproduceerd.
Ook kent Moya kleine ambachtelijke banketbakkerijen waar de befaamde schuimgebakjes (suspiros) en cakes van Moya worden gemaakt, die twee keer worden gebakken en een heerlijk zoete glazuurlaag hebben.
