"Mijn kinderen waren de beste leraren in de wereld toen we naar Palmitos Park gingen. De beste. Echt waar. Mijn jongste kinderen. De wereld stond op zijn kop.
Geloof me maar. Ze konden me de naam vertellen van bijna alle dieren in het park. En er zitten me nogal wat vreemde snoeshanen bij. Bijvoorbeeld de neusbeertjes. Heb je ooit van een neusbeertje gehoord? Of van een maraboe? Nou ik niet. Echt niet! Wil je dus een goed figuur slaan bij de kleintjes, moet je je vóór een bezoek aan Palmitos Park wel voorbereiden.
Want kinderen kennen om de een of andere reden bijna alle dieren die daar te vinden zijn. Maraboes, neushoornvogels, emoes, wallabies, komodovaranen… Kortom, je zult de hulp van de kleinsten goed kunnen gebruiken.
Gelukkig wist ik zelf nog wel de dolfijnen te herkennen. Gelukkig waren mijn vrienden de dolfijnen er (die herken ik tenminste). En toen we naar de springende dolfijnen aan het kijken waren, bleven de kinderen rustig zitten. Ademloos - met ogen op steeltjes. We waren allemaal erg onder de indruk vaan de dolfijnen. En van al die bijzondere vissen in het aquarium.
Als ik er nog eens over denk, kon ik trouwens zelf de pelikanen herkennen, en de toekans, de anemoonvissen en de kaaimannen. En de adelaars natuurlijk. En de papegaaien. Misschien is het nog niet zo lang geleden dat ik zelf een kind was...
En dat is het verhaal van mijn bezoek aan Palmitos Park, het leukste wat ik in mijn vakantie op Gran Canaria heb gedaan. Daar heb ik met mijn kleine meesters en juffen de namen van allerlei bijzondere dieren geleerd.
Als ik thuiskom, hebben mijn collega's verhalen over luxejachten, privéstranden of grootse feesten. Maar goed. Ik geloof dat ik liever nog eens een ochtend doorbreng met mijn beste leraren van de wereld"
