De aloude traditie is nu als sport nog springlevend. Elke generatie doorloopt dezelfde rituelen. Het gevecht vindt plaats tussen twee tegenstanders die elkaar op de 'terreros' ontmoeten. Dit zijn cirkels met zand waarin de opponenten elkaar proberen op de grond te worstelen, met een combinatie van technieken (de 'mañas') die zowel kracht als behendigheid vereisen. De winnaar is degene die zijn tegenstander met enig deel van zijn lichaam in het zand weet te duwen.

Hoewel dit een vechtsport is, vormt het respect voor de tegenstander de essentie van deze sport. De stilzwijgende regels van de Lucha Canaria omvatten het respect voor de overwonnen tegenstander, de gemeenschapszin en beleefdheid. Als een deelnemer in het zand valt, krijgt hij een helpende hand van zijn tegenstander en een respectvolle groet bij het verlaten de 'terrero'.

De deelnemers zijn stevig gebouwde sporters, die vaak ook erg zwaar zijn. Maar kracht alleen is niet genoeg. De verschillende technieken die worden gebruikt om de tegenstander te vellen vereisen een grondige kennis van de rivaal en een flinke dosis behendigheid om hem op de grond te krijgen. De gevechten worden in verschillende rondes gehouden, waarbij de leden van de verschillende teams tegenover elkaar komen te staan. De worstelaars omarmen elkaar aan het begin van de wedstrijd en op een teken van de scheidsrechter begint de ronde (de 'brega') om de tegenstander in het zand te krijgen.

De teams van de Lucha Canaria doen mee aan wedstrijden op het eigen eiland en op andere eilanden, georganiseerd door de in 1943 opgerichte sportfederatie, de Federación de Lucha Canaria.