Voor canarische herders was “el garrote” (lange stok) een handig gebruiksvoorwerp, zowel om zich, al steunend op de stok, door het landschap te verplaatsen, als om zich in sommige situaties mee te verdedigen.
Het doel van deze vorm van vechten is het verslaan van de tegenstander zonder deze pijn te doen. De meest opvallende aspecten van deze sport zijn de unieke “enganches” (techniek die de tegenstanders stok immobiliseert) en “revoleadas” (een opening creëren om aan te vallen) en de “zapatas” en “trabas” waarmee de tegenstander omver wordt geduwd, de manier waarop de deelnemers tegenover elkaar staan en de lange sterke stokken die net zo lang zijn als de deelnemers zelf of zelfs iets langer. Overigens is niet de lengte van de stokken de doorslaggevende factor maar de manier waarop deze bewogen worden.
Het tactische principe bestaat uit het gebruik van de stok om het lichaam te beschermen en tegelijkertijd aan te vallen, waarbij het lichaam recht tegenover de tegenstander is geplaatst, dit omdat dit de meest stabiele houding is waarbij men zich goed door “el garrote” kan beschermen. Tegelijkertijd worden, met de beide uiteinden van de stok, de karakteristieke bewegingen uitgevoerd, zoals “el braceo” en “mudar los manos”.
