Het ongewone berglandschap van het eiland Gran Canaria verplichtte de inwoners van landelijk gelegen gebieden om speciale technieken te ontwikkelen om zich voort te bewegen en obstakels te overwinnen, af en toe grote ravijnen, rotsen en klippen. Uit deze noodzaak ontstond el Salto del pastor (de herders sprong), waarbij een lange dunne houten stok, op Gran Canaria “garrote” genoemd, waaraan een metalen punt werd bevestigd (bekend als “regatón”), het beklimmen en afdalen van hellingen, berghellingen en rotsen vergemakkelijkt; met sprongen, om zo van de ene naar de andere kant van ravijnen te geraken, en al klauterend de hellingen op, steunende op de stok.
De normale manier om de “garrote” te gebruiken is door de “regatón” stevig in een lager gelegen ondergrond te steken, en men zo langs de stok af te laten glijden tot hetzelfde niveau bereikt is, deze sprong wordt zoveel herhaald als nodig is, bijvoorbeeld om de bodem van een ravijn te bereiken. Toch, er moet ook rekening mee gehouden worden dat er andere soorten sprongen bestaan, afhankelijk van het obstakel dat overwonnen moet worden, sommige zo riskant en gevaarlijk dat ze voet hebben gezet in mooie legendes, zoals “salto del enamorado” (de sprong van de verliefde) en “de media luna” (de halve maan).
