Uroczystości w Guía cieszą się popularnością wśród turystów, szczególnie trzy największe.
Pierwszą i najsłynniejszą jest Fiesta del Queso (Fiesta Sera), która obchodzona jest jednocześnie na starówce Guía oraz w niedaleko położonej miejscowości Montaña Alta, na przełomie kwietnia i maja. Jej celem jest upowszechnienie najbardziej tradycyjnego produktu prowincji: Sera Kwiatowego z Guía. To wokół niego skupiają się festiwale folklorystyczne, pokazy sportów tradycyjnych, degustacje, konkursy przepisów kulinarnych, itd.
La Fiesta de Las Marías uważana jest za najpopularniejszą w całym regionie. Obchodzona jest w trzeci weekend września, a jej tradycja sięga roku 1811, gdy dawni mieszkańcy wyspy złożyli obietnicę składania co rok darów Matce Boskiej, po tym gdy Ta wysłuchała ich modłów i ukróciła plagę żarłocznej langusty (rodzaj szarańczy) niszczącą ich pola uprawne.
Uczestnicy procesji z darami zwani romeros zjeżdżają się ze wszystkich zakątków prowincji, aby w dźwięku bębnów i grzechotek przejść w korowodzie do kościoła i złożyć Matce Boskiej w darze swoje gałązki. Fiesta de Las Marías kończy się barwną, tradycyjną zabawą uliczną.
W pierwszych dniach sierpnia mają również miejsce Uroczystości NMP, ku czci patronki miasta: Matki Boskiej Przewodniczki. Wiążą się one głównie z wydarzeniami religijnymi, wśród których najpopularniejsze odbywają się w samym Dniu Patronki, a należy do nich uroczysta msza, procesja, a przede wszystkim widowiskowa bitwa kwiatów.
Jeśli chodzi o pozostałe festiwale, wartym wspomnienia są Narodowe Spotkania Gitarowe, Narodowe Spotkania Folklorystyczne (organizowane, ze względu na święta patronalne, podczas pierwszych tygodni sierpnia), oraz międzynarodowy zjazd arbitrów (obchodzony zwykle w kwietniu).
Po konkwiście Gran Canarii w roku 1483 i następującym po niej podziale ziem, D.Sancho de Vargas y Machuca otrzymał wzgórze położone między wąwozami Las Garzas i Guía.
Historia Guía rozpoczęła się, gdy D.Sancho postanowił wznieść kościół ku czci Matki Boskiej Przewodniczki (Guía), którego budowa zakończyła się w roku 1509. Wtedy właśnie miejscowość Guía pojawiła się na mapie jako nowa osada.
W roku 1526 Guía oddzieliła się administracyjnie od prowincji Galdar, co nie obeszło się bez głosów potępienia ze strony tamtejszych mieszkańców. Pierwszym zwierzchnikiem Guía został Fernando Alonso de la Guardia.
Pod koniec XVII wieku, miasto było podzielone na dwie dzielnice, powstałe wokół ośrodków religijnych: pierwsza, przy Kaplicy Świętego Rocha, oraz druga, przy parafii Santa María de Guía.
Podczas XVIII wieku, Guía osiągnęła najwyższy poziom rozwoju gospodarczego, społecznego i kulturalnego, który przyczynił się do znacznego wzrostu liczby ludności.
Santa María de Guía położona jest w północnej części wyspy Gran Canaria. Od wschodu graniczy z prowincją Moya; od zachodu graniczy z Galdar, z którą dzieli wzgórze Montaña de Guía- Gáldar, gdzie przechodzi granica prowincji; natomiast od południa granica ta przebiega w pobliżu Caldera de Los Pinos, należącej również do Gáldar.
Powierzchnia tej prowincji, o trójkątnym kształcie, wynosi 42,59 kilometrów kwadratowych i jest położona na wysokości 180 metrów nad poziomem morza.
Środowisko naturalne w Guía cechuje się wielką różnorodnością ekosystemów oraz rodzajów krajobrazu. Róznorodność ta przyczyniła się do faktu, że większość tutejszych terenów przyrodniczych Prawo Kanaryjskie sklasyfikowało jako Przyrodnicze Obszary Chronione. Należą do nich: Ścisły Rezerwat Przyrody Brezal, Park Dzikiej Przyrody Doramas, Pomnik Przyrody Montañon Negro, czy też Krajobraz Chroniony Las Cumbres, przy czym wszystkie te obszary Guía dzieli z prowincjami pogranicza.
Podczas niemal całego XX wieku, podstawowym filarem miejscowej gospodarki było rolnictwo, oparte głównie na plantacjach bananów w strefie nadmorskiej, oraz hodowli zwierząt na wyżej położonych partiach prowincji.
Ponadto, prowincja ta cechuje się zarazem bogactwem wód naturalnych, głównie w postaci studni głębinowych, oraz tam i zapór wodnych.
Jednakże, nowy kontekst gospodarczy wyspy, oparty na rozwoju turystyki, przyczynił się do tego, że pod koniec XX wieku sektor rolniczy zaczął podupadać. Nastąpiła wówczas dywersyfikacja gospodarki rolnej, z nowymi liniamii upraw warzyw i owoców, dzięki którym Guía stała się jednym z najważniejszych producentów rolnych na wyspie, przede wszystkim jeśli chodzi o banany oraz pomidory szklarniowe.
