Wśród najpopularnieszych fiest regionu Agüimes na szczególną uwagę zwracają święta Matki Boskiej Różańcowej, z wydarzeniami takimi jak „Niesienie Wody i Gofio”, tradycją przyciągającą setki odwiedzających co roku w ostatnią sobotę września, organizowaną dla upamiętnienia starego obyczaju zanoszenia do młyna tych podstawowych elementów gastronomii kanaryjskiej.
Innym ciekawym świętem jest „Spotkanie na Starówce”, podczas którego zakątki i skwery centrum Agüimes rozbrzmiewają folklorem, tradycją i swojskimi potrawami.
W sierpniu mają miejsce obchody zwane „La Vará del Pescao”, polegające na czarującym spacerze ulicami nadmorskiego miasteczka Arinaga przy akompaniamencie muzyki folklorystycznej oraz przysmaków z pieczonych sardynek.
W maju ma miejsce Fiesta Świętego Józefa Robotnika, podczas której miasteczko Arinaga składa ofiarę plonów i zwierząt hodowlanych. Tradycja rolnicza i pasterska miejscowości Cruce de Arinaga przejawia się podczas obchodów w postaci czynności takich jak „trasquila” czyli oporządzanie owiec, oraz „ordeña” kóz i krów, jak również wyrób i degustacja tradycyjnych rodzajów sera, czy pokazy tradycyjnych gier i dyscyplin sportowych, które można oglądać podczas tej fiesty.
Natomiast w lutym Agüimes obchodzi jeden z najbardziej tradycyjnych i popularnych karnawałów na Gran Canarii, w tym słynny „Karnawał Starodawny”, konkursy zespołów murgas oraz Reci-Drag Queen.
Kolonizacja aborygeńska starych terenów Agüimes przebiegła bardzo intensywnie. Zapoczątkowana w pierwszych latach naszej ery, dała początek różnorodnym formom osadnictwa (groty mieszkalne i chaty), znajdujących się wzdłuż rozległych wąwozów, jakie definiują orografię tego terytorium.
Osadnictwo prehiszpańskie w tym regionie odgrywało bardzo istotną rolę, szczególnie w przypadku osad Temisas i Agüimes, o czym świadczą odkrycia archeologiczne w wąwozach Balos i Guayadeque. Bogactwo ludzkie i bogactwo ziemi przyciągało pierwszych żeglarzy z Atlantyku już od połowy XIV wieku, zainteresowanych handlem niewolnikami i wymianą handlową z wodzami lokalnych plemion, oferując barwniki orchilla i smoczą krew w zamian za żeliwne naczynia.
Zaraz po Konkwiście Gran Canarii powstał zalążek miasta, skupiony wokół Plaza de San Sebastián. Był to dość zachęcający kawałek ziemi, między innymi ze względu na posiadanie portów i rybołóstwa, łąk pastewnych, winnic i plantacji trzciny cukrowej; jak również przez zielone łąki, pastwiska, młyny oraz wody stałe i płynące.
Po założeniu miasta w roku 1487, Królowie Katoliccy oddali Agüimes władzom kościelnym, w geście podziękowania za pieniądze, jakimi Biskup Don Juan de Frías poparł konkwistę Gran Canarii.
Zgromadzenie Episkopatu miało tu swą siedzibę przez czterysta lat, aż do wprowadzenia w roku 1847 Prawa Wywłaszczającego, które zniosło rządy kościelne nad 130 kilometrami wybrzeża między Gando i Maspalomas.
Gmina Agüimes jest położona na południowym wschodzie wyspy Gran Canaria. Jej powierzchnia wynosi 76 kilometrów kwadratowych, a klimat jest łagodny, ze średnią temperatur rocznych sięgającą 20ºC i sporadycznymi opadami.
Region ten można podzielić na trzy odrębne części: pierwsza to strefa pasm górskich, powyżej 300 metrów wysokośi; strefa upraw rolnych położona na wysokości 275 metrów, do której zalicza się Stare Miasto, oraz strefa wybrzeża, do której należą tereny wokół miejscowości Arinaga
W bogactwo krajobrazu Agüimes wpisane są liczne pozostałości osad aborygeńskich oraz tradycyjna architektura wysp, dominująca szczególnie w paśmie przybrzeżnym.
Cechą szczególną regionu Agüimes jest rzeźba terenu, obejmująca tak wyjątkowe formy, jakimi są Wąwóz Guayadeque, formacja skalna Roque Aguayro oraz wulkaniczny krajobraz okolic Arinaga.
Pod koniec XIX wieku, oraz poniekąd także podczas wieku XX, popyt na lokalnie uprawiane warzywa ze strony rynku narodowego i europejskiego przyczynił się do tego, że rozległe tereny nadmorskiej strefy południowo wschodniej na wyspie zostały przeznaczone pod uprawy eksportowe, początkowo prowadzone na otwartej przestrzeni pod gołym niebem (pola pomidorów), a później na zadaszonych i osłoniętych od wiatru plantacjach (pomidory, ogórki, marchew, papryka, kwiaty, itp...).
Działalność przemysłowa tych obszarów również posiada swoją tradycję. Cukrownie, młyny zbożowe, piece wapniowe do wyrobów budowlanych, czy też pozyskiwanie soli na użytek domowy oraz do wyrobu saletry. W ostatnich latach rozwój przemysłowy tych terenów jest ściśle powiązany z uruchomieniem Autostrady Południowej, niewielką odległością do Lotniska, wynikającymi z tego możliwościami komunikacyjnymi, oraz istotną rolą dla lokalnych przedsiębiorstw, jaką odgrywa Port w Arinaga.
