Najpopularniejszy owoc z Tejeda daje nazwę najpopularnieszej uroczystości tej prowincji, którą jest Fiesta Migdałowego Kwiatu. Obchody te odbywają się podczas pierwszych tygodni lutego, a początkowo były inicjatywą miejscowej młodzieży, która zorganizowała je po raz pierwszy w roku 1970.
Ich powstanie miało na celu zachowanie i upowszechnianie aspektów kultury i tradycji tego regionu wyspy, dlatego też składa się na nie mnóstwo folkloru kanaryjskiego: muzyka ludowa, taniec, rękodzieło, sporty tradycyjne, targi zwierząt hodowlanych i rolnictwa, oraz degustacje miejscowych smakołyków.
Uroczystości ku czci Matki Boskiej Nieustającej Pomocy zaczynają się co roku w drugim tygodniu września. Są to święta patronalne regionu Tejeda, podczas których wizerunek Patronki adorowany jest w tutejszym kościele parafialnym. Głównym wydarzeniem jest uroczysta procesja z darami dla Matki Boskiej, gdy przedstawiciele okolicznych miejscowości po kolei ofiarowują swoje najlepsze plony i wyroby.
Po zakończeniu okresu monarchi władców guanartematos, rozpoczął się na wyspie etap feudalizmu, który podzielił jej obszar na poszczególne „państwa”, a na czele każdego z nich stał wódz. Tak też Tejeda została objęta rządami zwierzchnika Texeda, skąd przypuszczalnie wzięła nazwę cała okolica.
Dlatego też, obok Roque Bentayga, miejscowego pomnika przyrody, znajdują się liczne odkrycia archeologiczne, a wśród nich słynny Almogarén. Pozostałości te wskazują na to, że przed kolonizacją wyspy teren ten był licznie zamieszkały przez rdzenną ludność.
Konkwistadorzy Gran Canarii, po dotarciu do tej środkowej części wyspy, szybko rozdzielili jej ziemie. Po całkowitym zakończeniu podboju, w połowie XVIII wieku, okolice Tejedy zamieszkiwane były przez ponad tysiąc osób. Jednakże, z uwagi na oddalenie i trudny dojazd do tego regionu z głównych ówczesnych ośrodków administracyjnych i gospodarczych wyspy, mieszkanie na tym terenie łączyło się z wieloma niedogodnościami. To dlatego juz na początku XVII wieku został przydzielony do Tejeda proboszcz, a miejscowa kaplica zamieniona została na wielką Parafię, której podlegało wiele miejscowości zachodniej części wyspy, oraz górskich i wyżynnych terenów Gran Canarii.
Podczas XVI i XVII wieku, podstawą gospodarki tego obszaru były trzy dziedziny, tj. rolnictwo, w tym głównie uprawy zboża, kukurydzy i ziemniaków, hodowla zwierząt, w tym głównie owiec i kóz, oraz eksploatacja zasobów leśnych. Dzięki bogactwu miejscowych wód, okoliczne lasy były bardzo dorodne, dlatego Królowie przez długi czas zachowali prawo własności do dużej części tutejszych ziem.
Jednak w XVIII i XIX wieku upowszechniła się nielegalna wycinka lasów, w konsekwencji rosnących potrzeb powiększania pól przeznaczonych pod uprawę, które niósł za sobą przyrost miejscowej ludności.
Prowincja Tejeda jest położona w środkowo wschodniej części Gran Canarii, obejmując powierzchnię około 104 kilometrów kwadratowych, z główną miejscowością na wysokości 1050 metrów nad poziomem morza i najwyższym szczytem na wyspie sięgającym 1949 m, którym jest Pico de Las Nieves.
Odległość do stolicy wyspy, Las Palmas de Gran Canaria, wynosi 43,7 kilometry. Tyle wynosi długość najkrótszej trasy prowadzącej stamtąd do Tejeda. Jednak, jeżeli chodzi o dojazd do Tejeda z południa wyspy, trasa prowadzi wówczas przez region Fataga, a czas przejazdu jest nieco dłuższy.
Niemal ze wszystkich punktów prowincji Tejeda, usytuowanej w samym środku wyspy, można oglądać najważniejsze symbole geologiczne Gran Canarii: Roque Nublo (1813 m) i Roque Bentayga, stanowiące ośrodki kultu religijnego w epoce prehiszpańskiej. Należą one do łańcuchów górskich otaczających wielką nizinę Tejedy, powstałej w zapadlisku starej kaldery, którą następnie wyrzeźbiły wody powierzchniowe i działalność wulkaniczna. Ponad samą miejscowością wznosi się szczyt uwieńczony licznymi monolitami skalnymi, oprócz tych wspomnianych wcześniej.
Środowisko przyrodnicze regionu Tejeda jest bogate w lasy sosny kanaryjskiej, które obecnie dzielą przestrzeń z pozostałościami niegdysiejszej rozległej kolonii dzikich migdałowców.
Z końcem XIX wieku, po dezamortyzacji ziem niższego i średniego kleru, okolice Tejeda stały się bogate w pola uprawne. Najpopularniejsze były na tych terenach uprawy wymagające gleby średnio suchej, tak jak zboże czy też niektóre drzewa owocowe, w tym przede wszystkim migdałowce, które już wówczas zaczęły odgrywać ważną rolę dla regionu.
Pomimo, że rolnictwo nadal posiada istotną rolę w gospodarce tej prowincji, obecnie działalność usługowa, czyli tak zwany trzeci sektor, daje zatrudnienie dla większości mieszkańców Tejeda.
Rolnictwo okolic Tejeda skupia się głównie na produktach gleb suchych, jak na przykład ziemniaki, owoce, zboże, warzywa, migdały, oraz ozdobne rośliny skalne. Istnieją również pola, na których uprawiane są gatunki wodolubne, w tym niektóre warzywa i owoce.
Część gospodarki Tejeda poświęcona jest także hodowli tuczników wieprzowych i bydła, jak również tradycyjnemu wyrobowi miejscowych produktów spożywczych, w tym głównie typowych dla tego regionu słodyczy z migdałami.
