Miejscowość Valleseco posiada od wieków atmosferę sielskiej prowincji. Jedna z jej najsłynniejszych fiest to Fiesta de la Manzana, ku czci Matki Boskiej Rodzicielki, obchodzona w pierwszą niedzielę października. Podczas niej miejscowi rolnicy składają swoje plony w darze dziękczynnym za urodzaj.
Kolejną słynną uroczystością jest fiesta ku czci San Vicente Ferrer, obchodzona w pięćdziesiątnicę Poniedziałku Wielkanocnego, która stanowi pamiątkę dnia, gdy święty ten odbył pielgrzymkę z Kościoła w Teror do Kościoła w Valleseco, gdzie się osiedlił.
Innymi ciekawymi uroczystościami w poszczególnych miejscowościach prowincji są fiesty San Luis Gonzaga (w Valsendero) obchodzone pod koniec czerwca; Fiesta Matki Boskiej z Carmen (Zumacal) w lipcu; Fiesta Świętej Róży z Limy (Lanzarote) w sierpniu; Fiesta Świętej Rity z Cassia (Madrelagua), również w lipcu; oraz Fiesta Świętego Józefa (w Valleseco) obchodzona w marcu.
Historia tej prowincji ma początek w XVI wieku, gdy rozpoczęto podział ziem pogórza wyspy między możnych rezydujących poza tą okolicą, ale którzy posiadali wielkie pola trzciny cukrowej przy wybrzeżu.
Uprawy wymagające nawadniania stanowiły trudność z uwagi wielkiej ilości wody oraz drewna, do ich późniejszego przetwarzania w pobliskich cukrowniach. Z tego względu, wielcy posiadacze ziemscy zaczęli kupować ziemie położone na pogórzu, bogate w lasy i w zasoby wodne. Stworzyli przy tym całą infrastrukturę nawadniającą, która istnieje do dzisiaj.
Według zapisów w Księdze Wieczystej, pierwszymi właścicielami okolicznych ziem stał się ród Mayordomía del Pino de Teror en w epoce Carlosa III (1767) – w ramach wdzięczności za oddanie królowi – oraz inne rodziny szlacheckie, takie jak ród Troya pochodzący z Sewilli, który przybył na te ziemie po zakończeniu konkwisty.
Jednakże tymi, którzy pracowali na okolicznych polach, nie byli ich właściciele, ale mieszkańcy pogórza, którzy się osiedlili wokół tych majątków i którzy, w zamian za prowadzenie upraw, dostawali dla siebie połowę plonów. To właśnie ci osadnicy byli pierwszymi mieszkańcami Valleseco, wpisanymi w historię tego regionu, najpierw przynależącego terytorialnie do Teror, a następnie jako niezależnej prowincji.
W roku 1842 Valleseco otrzymało własne władze miejskie (stanowi przez to najmłodszą prowincję Gran Canarii). Stało się tak głównie ze względu na fakt, że była to rozległa miejscowość i przez trudności komunikacyjne, jakich to przysparzało, a które przyczyniło się do oddzielenia Valleseco jako osobnej parafii i prowincji.
Począwszy od ostatnich lat XIX wieku, mieszkańcy Valleseco przeżywali wielokrotne kryzysy związane tym, że ich przetrwanie uwarunkowane było urodzajem okolicznych ziem. Źródłem utrzymania każdej rodziny były uprawy rolne i hodowla zwierząt. Były to czasy niezwykle ciężkie i wymagające wielkiego wysiłku, gdy trudna sytuacja zmusiła wielu mieszkańców do opuszczenia tych ziem za chlebem, którego szukali głównie na Kubie i w Wenezueli.
Położone na wysokości 1000 metrów nad poziomem morza Valleseco znajduje się w środkowej części północnego skrawka Gran Canarii. Ta niewielkiej prowincja, której powierzchnia wynosi zaledwie 22 kilometry kwadratowe, położona jest w odległości 7 kilometrów od sąsiadującego z nią Teror.
Miejscowość ta jest wpisana w górzysty krajobraz, uformowany głównie przez dwa głębokie wąwozy, Wąwóz Madrelagua i Wąwóz Virgen, oraz środkowo położoną dolinę o suchym terenie, od której pochodzi nazwa miasta i prowincji.
Pomimo tej nazwy, Valleseco jest jednak terenem o sporej wilgotności, który niegdyś porośnięty był starym lasem laurowym, rozciągającym się stąd aż po Teror, Firgas i Moya.
Charakterystyczną cechą tego regionu jest jego bujna roślinność. Właściwie, 80% jego powierzchni stanowi Przyrodniczy Obszar Chroniony. Jego walory przyrodnicze bazują głównie na wielkiej ilości roślinności górskiej, którą można znaleźć na całym obszarze prowincji, w tym głównie w wyższych partiach gór.
Obfitość przyrody w Valleseco łączy się tutaj z typowym, dzikim krajobrazem pogórza wyspy. Urodzajne gleby i wilgotny klimat sprzyjają istnieniu rozwiniętego sektora rolniczego i hodowlanego, dzięki któremu region posiada własne wyroby żywnościowe, takie jak owoce, warzywa, ziemniaki i sery.
Ponadto, Valleseco jest regionem Gran Canarii charakteryzującym się najwięszą średnią opadów, dzięki czemu woda stanowi jedno z największych bogactw tych terenów. Począwszy od XIX wieku, utworzono tutaj rozbudowaną infrastrukturę ujęć wodnych i doprowadzania okolicznych wód do pól uprawnych prowincji oraz do obszarów nadmorskich.
