Gáldar obchodzi największą miejscową uroczystość ku czci swojego patrona 25 czerwca: to Fiesta de Santiago de los Caballeros. Wśród imprez organizowanych pomiędzy 1 lipca a 5 sierpnia, wyróżniają się szczególnie wybory Guayarminy oraz jej nadwornych Tesanovas; korowód różańcowy – złożenie darów Świętemu Patronowi, w którym uczestniczą przedstawiciele z różnych stron prowincji Gáldar, oraz powozy z różnych innych regionów wyspy, które kolejno podjeżdżają pod Kościół w Gáldar aby ofiarować Świętemu Jakubowi Apostołowi typowe produkty Gran Canarii; karoce, bitwy kwiatowe, oraz sztuczne ognie na starówce; tradycja błogosławienia samochodów w świątyni Świętego Jakuba 27 lipca, na okoliczność dnia Świętego Krzysztofa.
Inne uroczystości obchodzone w Gáldar obejmują także święta majowe, ku czci Świętego Izydora, oraz „Obwieszczenie Trzech Królów”, gdy 5 stycznia w wszyscy uberają się odświętnie, na pamiątkę ówczesnej niezapomnianej epoki, inscenizując Obwieszczenie Trzech Królów. Gáldar jest jedną z niewielu miejscowości, które w dalszym ciągu podtrzymują tę tradycję.
Ponadto, niezwykle interesującą fiestą jest tu bez wątpienia Karnawał, obchodzony podczas miesiąca lutego.
Dawna osada Agáldar, będąca siedzibą wielu instytucji władzy społecznej i politycznej na wyspie, stanowiła najważniejszą miejscowość na terenach wyspy przez epoką konkwisty. Gdy jej przywódcy zostali uznani przez monarchów kastylii za Królów Kanaryjskich, Agáldar zostało ogłoszone prehiszpańską stolicą, jako kołyska i dwór dynastii rządzącej na wyspie.
Powstanie parafii Świętego Jakuba w Gáldar pod koniec XV wieku przyczyniło się do tego, że miasto stało się jednym z najważniejszych skupisk chrzścijańskich na Wyspach Kanaryjskich, jednocześnie utwierdzając naczelną pozycję miasta jako polityczno-administracyjnej stolicy północno wschodniej części Gran Canarii, która wkrótce podzieliła się na mniejsze jednostki terytorialne, jakimi stały się Guía, Agaete i Artenara.
Gáldar, który zachował wiele zabytków swojej chwalebnej przeszłości aż do XVIII wieku, pod koniec tego stulecia przeżył epokę wielkiego rozwoju gospodarczego i społecznego, który zapoczątkował okres rekonstrukcji miasta trwający blisko sto lat, a z którego pochodzi w większości aktualny kształt i wygląd miasta.
Wielki prestiż miasta Gáldar w XIX wieku potwierdza fakt, że zostało wybrane na Zastępczą Siedzibę Sądu w roku 1812, na wybory sędziego najwyższego w 1837, na pamiętne powołanie Regionalnej Komisji Rządowej w 1843, Królewskiej Fundacji Teatralnej w 1847, ustanowienie Ayudantía de Marina w 1859, czy też nadanie praw miejskich w 1894.
W wieku XX, po kilku pierwszych dekadach wielkiej aktywności handlowej i tragedii Wojny Cywilnej, miasto odznaczyło się wyjątkowo intensywną odbudową gospodarczą i demograficzną, skutkiem czego powstało jego bogate, zabytkowe centrum, na terenie którego współistnieją parki archeologiczne, oraz budynki publiczne i prywatne o różnych stylach architektonicznych pochodzących z okresu między XVII wiekiem a współczesnością.
Obszar prowincji Gáldar rozciąga się w północno zachodniej części wyspy Gran Canaria, w strefie zwanej “regionem Północnym”, w odległości 27 kilometrów od stolicy wyspy.
Jego powierzchnia wynosi 61,58 kilometrów kwadratowych, a najwyższe partie tych obszarów, rozciągających się od północnego wybrzeża aż po centralną część wnętrza wyspy, osiągają wysokość 1700 metrów. Kształtem prowincja ta przypomina nierównoboczny trójkąt o ostrym wierzchołku.
Gáldar graniczy od północy z Oceanem Atlantyckim, od południa z prowincją Artenara, ze wschodu z Santa María de Guía i Moya, z zachodu z Agaete.
Na wyższych partiach tego regionu o bogatej rzeźbie terenu znajdują się elementy geologiczne takie jak Montañón Negro, Caldera de los Pinos de Gáldar oraz Hondo de Fagagesto, stanowiące pozostałości po dawnej działalności wulkanicznej.
Cechy geograficzne i historyczne regionu Gáldar przyczyniły się to tego, że dominuje tu rolnictwo, w tym głównie uprawa bananów, gdyż to właśnie tutaj produkuje się największe ilości tych owoców w porównaniu z innymi regionami Gran Canarii, przy czym istotna jest też produkcja roślin ozdobnych i kwiatów.
Innymi tradycyjnymi uprawami na tym obszarze są pomidory, oraz słynne cebule z Gáldar, którym towarzyszą uprawy typowe wyższych obszarów, takie jak ziemniaki, kukurydza, itd.
Hodowla zwierząt również stanowi ważny aspekt życia gospodarczego tego regionu, czego przejawem jest marka Viera y Clavijo (z XVIII wieku), zapewniająca doskonałość słynnych serów owczych oraz tak zwanych kwiatowych.
